منوتو

توساده دل کندی ولی تقدیربی تقصیرنیست

بااینکه بی تاب منی بازم منو خط میزنی

باید توروپیداکنم توباخودت هم دشمنی

کی با یک جمله مثل من میتونه ارومت کنه

اون لحظه های اخرازرفتن پشیمونت کنه

دلگیرم ازاین شهرسرد این کوچه های بی عبور

وقتی به من به فکرمی کنی حس میکنم ازراه دور

اخریه شب این گریه ها سوی چشامو می بره

عطرت داره ازپیرهنی که جا گذاشتی می پره

راضی به با من بودنت حتی ازاین کمتر نشی

پیدات کنم حتی اگه پروازمو پرپرکنی

محکم بگیرم دستتو احساسمو باور کنی